Yazar Erkan Aksu

  Ateş  ile adam arasındaki mesafe   bir metre kadardı. Genç kız suratına yediği şiddetli tokatla yere düşüp kalkamamıştı. Sol elini yere koyup destek alarak hafif doğrulup Ateş’ e baktı.   Ateş’in gözlerinde korku değil öfke vardı. Silahlı adam, Ateş’ten ellerini kaldırıp dizlerini çökmesini istiyordu.     Ateş gözlerini silahlı adamın gözlerinden hiç ayırmıyordu.   Ateş silahlı adamın sol arka kısmına bakıp “Hayır yapma” diye bağırınca, silahlı adam refleksle sol arka kısmına baktı. Aslında silahlı adamın sol arka kısmında kimse yoktu. Bir an başka yöne bakan silahlı adamın bileğine, Ateş hızlıca bir tekme attı. Adamın elindeki silah fırlayıp kaldırımın üzerindeki çöplerin arasına karıştı. Ne olduğunu anlamaya fırsat bulamadan karnına gelen tekmeyle kendisi de yola iki seksen uzandı. Ateşten temiz bir dayak yiyen iki adam arkalarına bakmadan koşarak kaçtılar.         Ateş arkasını dönüp genç kızın durumunu kontrol etmek istediğinde kızın düştüğü yerde bayılıp kaldığını

  Ahtapot Suzan kırmızı Eldiveni kökünden yok edebilmek için planı üzerinde çalışırken yardımcısı ve yakın koruması Leyla öfkeyle içeri girdi. Suzan Leyla’nın yüzüne baktığında bir şeylerin ters gittiğini hemen anlamıştı. “Anlat” dedi.     Donuk yüz ifadesini takındığı ruh haliyle öyle bir bakıyordu ki Leyla o bakışlardan korktuğu için nasıl anlatacağını bilemiyordu. Sesi titreyerek “Baskın yedik. İki depomuzu patlatmışlar. Aşırı mal ve para kaybımız var.” Dediğinde, Suzan’ın kafasına silahı doğrultup tek mermiyle öldürmemesi için içinden dua etti.     Suzan öfkeyle elini masaya vurdu.   “Bizim depolarımızı patlatmaya kim cesaret eder?”       “Bütün adamlarımızı öldürmüşler. Teslim olanların da ensesinden sıkıp öldürmüşler. Hepsinin üzerinde kırmızı eldiven vardı.”       “Enselerine mi sıktılar dedin?”       “Evet efendim.”       “Bu Mezarcı’nın işi değil. Mezarcı daha vahşice öldürür. Kesin karısını yaptırdı bu işi. Demek savunma yerine sa